Alberto García, Pielęgniarz

Moja historia

„Uznanie oznacza dla mnie dzięki pomyślnemu uznaniu moja praca jest odpowiednio opłacana. To umożliwia mi życie na dobrym poziomie w Niemczech.“

Nowy kraj, nowy język, nowa kultura - chęć zmiany przyniosła Alberto Garcíę z Hiszpanii do Niemiec. Pielęgniarz mieszka od lipca 2013 r. w Bad Peterstal-Griesbach w Badenii-Wirtembergii. W międzyczasie dobrze się już zaaklimatyzował: „Myślałem, że będę miał więcej problemów. Ale w rzeczywistości przypadki tutaj nie są tak ostre, jak myślałem, a problemy z językiem miałem tylko na początku”.

W klinice rehabilitacji ortopedycznej MediClin García podpisał od razu umowę o pracę na czas nieokreślony, ale początkowo był zatrudniony jako asystent pielęgniarski z powodu braku uznania . Początkowo 26-latek otrzymał wsparcie od swoich kolegów z MediClin, a jego przełożona pomogła mu zebrać niezbędne dokumenty do procesu uznania.

W przeciwieństwie do Niemiec, w Hiszpanii trzeba mieć studia, aby pracować jako pielęgniarz. „Trudno było więc ustalić, które dokumenty są istotne dla równoważności. Aby zebrać wszystkie dokumenty, musiałem polecieć do Hiszpanii – dlatego wszystko to trwało trochę dłużej”, opowiada Alberto García. Wreszcie w grudniu 2013 r. był w stanie złożyć wszystkie dokumenty i w lutym 2014 r. otrzymał pełne uznanie.  „Dzięki uznaniu mogę pracować w moim zawodzie i otrzymuję odpowiednią pensję”.

Ze względu na posiadane doświadczenie zawodowe i gruntowne wykształcenie w Hiszpanii García nie musiał przechodzić dalszych szkoleń. Jednak pielęgniarz skorzystał chętnie z kursu języka niemieckiego: „Ponieważ język niemiecki był dla mnie wciąż nowy, musiałem zacząć początkowo od prostej pracy. Nie dlatego, że nie opanowałem zadań! Z biegiem czasu nauczyłem się wszystkich słów, których potrzebowałem do pracy, a następnie mogłem razem z lekarzem udać się na obchód”. Aby czuć się dobrze w nowej, młody Hiszpan ma również przyjaźnie poza pracą. „W klubie piłkarskim znalazłem wielu kumpli, którzy mnie wspierają i pomagają w problemach. Zawsze mogę na nich liczyć”.

Rozmowa z panem Garcíą odbyła się w lipcu 2014 r.

Moje postępowanie w skrócie